moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Norweski labirynt

Latanie na północy Norwegii przypomina kluczenie w labiryncie. Prosto znad morza wlatuje się w góry, które wznoszą się na wysokość 1500 m. Dla pilota z Polski to rzadkie doświadczenie – opowiada kpt. pil. Janusz Grzybowski, pilot śmigłowca SH-2G i dowódca polskiego komponentu lotniczego, który wziął udział w „Cold Response” – ćwiczeniach NATO za kręgiem polarnym.


Co sprawia, że latanie na północy Norwegii przypomina poruszanie się w labiryncie?

Kpt. pil. Janusz Grzybowski: Fiordy, które wcinają się w głąb lądu na dużą odległość. Na północy Norwegii, gdzie ćwiczyliśmy, są one nieporównanie większe niż na południu. Miałem okazję je porównać, ponieważ po drodze do Tromso odbyliśmy loty w okolicach Bergen. Już podczas samego „Cold Response”, wykonując jedno z zadań, oddaliliśmy się od naszej fregaty o prawie 100 km, a końca fiordu nie było widać. Do tego dochodzi jeszcze wysokość okolicznych gór. Sięga ona 5 tys. stóp, czyli mniej więcej 1500 m. Trzeba przy tym pamiętać, że góry właściwie wyrastają z morza, czyli z poziomu zero. Tymczasem podczas ćwiczeń śmigłowce nie mogły wznosić się powyżej 2 tys. stóp. Nie mieliśmy możliwości, by przeskoczyć góry, więc kluczyliśmy między nimi. Za każdym zakrętem traciliśmy łączność, a okręt gubił nas z radaru. Sprawę komplikował dodatkowo fakt, że przez fiordy są przerzucone mosty oraz linie wysokiego napięcia, na które trzeba bardzo uważać. W takich warunkach należy zapomnieć o nowoczesnych przyrządach nawigacyjnych, a zdać się na mapę i własne oczy.

W ciągu niespełna dwóch tygodni mieliście okazję latać zarówno nad morzem, jak i w górach, a te zmiany były natychmiastowe. Dla pilota morskiego, który na co dzień służy nad Bałtykiem, to chyba rzadkie doświadczenie?

Pilotem SH-2G jestem od ponad dziesięciu lat. W tym czasie latałem nie tylko nad Bałtykiem, lecz też nad Morzem Czarnym i Śródziemnym, nad północną Afryką. W misji w Afganistanie zdobyłem doświadczenie w lataniu w górach. Ale rzeczywiście, rzadko zdarzają się miejsca tak zróżnicowane, jak północna Norwegia. Ich specyfika, zwłaszcza o tej porze roku, sprawia, że niezwykle trudno realizować tam zadania. Z jednej strony morze jest na tyle wzburzone, że nie ma mowy o lądowaniach na pokładach okrętów i startach z nich. Takie manewry mogliśmy wykonywać tylko wówczas, gdy okręt wszedł w obręb fiordu. Z drugiej strony, w samych fiordach wieją bardzo zmienne wiatry. Ich prędkość wynosi na przykład kilka węzłów, by po chwili skoczyć do 50. A jeśli w fiordzie ukryje się okręt podwodny, trudniej go odnaleźć niż na otwartym morzu. Tymczasem to właśnie jedno z głównych zadań śmigłowców SH-2G.

Ale podczas ćwiczenia wasze zadania zostały określone nieco inaczej. Śmigłowce były podporządkowane niemieckiej korwecie FGS „Magdeburg”, która miała za zadanie chronić zespół okrętów przed atakami małych jednostek nawodnych…

Tak. Startowaliśmy z fregaty ORP „Generał Tadeusz Kościuszko”, a w powietrzu realizowaliśmy zadania zlecone przez Niemców. Prowadziliśmy rozpoznanie na morzu i w strefie przybrzeżnej, przeszukiwaliśmy wyznaczone przez nich obszary, weryfikowaliśmy wskazania ich radaru. Przy linii brzegowej pełnej zatok i fiordów śmigłowiec to dla okrętu prawdziwy skarb. Duża jednostka nie wszędzie jest w stanie wpłynąć, a już na pewno rozpoznać teren tak szybko jak my.
Podczas „Cold Response” wykonywaliśmy, oczywiście, zadania związane ze zwalczaniem okrętów podwodnych. Tyle że wówczas współpracowaliśmy już z naszą fregatą.


ORP „Kościuszko” był odpowiedzialny za osłonę zespołu przed atakami spod wody, z czego wywiązał się znakomicie. Pan z kolei dowodził nie tylko polskim komponentem lotniczym, lecz także kierował poczynaniami wszystkich śmigłowców pokładowych, które brały udział w manewrach…

Do moich zadań należało, na przykład, koordynowanie startów i lądowań innych maszyn, a także wykonywanych przez nie operacji. W sumie jednak śmigłowców pokładowych nie było zbyt dużo. Początkowo w „Cold Response” brały udział trzy, a potem dwie maszyny.

„Cold Response” miały sprawdzić gotowość sił NATO: morskich, lądowych i powietrznych do prowadzenia operacji w ekstremalnych warunkach. Dlatego od lat są one organizowane za kołem podbiegunowym. Czy pogoda mocno utrudniała wam działania?

Na północy Norwegii w marcu panowała jeszcze zima, choć była łagodniejsza niż w poprzednich latach. Dotyczyło to zwłaszcza pierwszego tygodnia ćwiczeń. W drugim temperatura nocami spadała do minus 15oC, w dzień było minus 7–8oC. Trudno więc mówić o ekstremalnej pogodzie. Najtrudniej, jak wspomniałem, było na otwartej przestrzeni, tam gdzie Morze Norweskie spotyka się z Morzem Barentsa. Generalnie ćwiczenia w Norwegii były bardzo ciekawym doświadczeniem, także ze względów pozawojskowych. Widoki, które mogliśmy podziwiać każdego dnia, naprawdę robiły ogromne wrażenie.

* * * * *

Ćwiczenia „Cold Response” w północnej Norwegii za kołem podbiegunowym trwały od 7 do 21 marca. Zorganizowano je pod auspicjami NATO i ONZ. Głównym ich celem było sprawdzenie współdziałania sił morskich, lądowych i lotnictwa w trudnych warunkach zimowych. W manewrach wzięło udział 15 tysięcy żołnierzy z kilkunastu państw. Polskę reprezentowała fregata rakietowa ORP „Generał Tadeusz Kościuszko” oraz bazujący na jej pokładzie śmigłowiec SH-2G.

Łukasz Zalesiński

autor zdjęć: kmdr ppor. Czesław Cichy, arch. kpt. pil. Janusza Grzybowskiego

dodaj komentarz

komentarze

~scooby
1396082580
20- śmigłowców z MU-90 sonarami i pociskami przeciw okrętowymi, laserami do skanowania min , działkiem do strzelania amunicją "pod wodną", kilka podwodnych motorówek dla Formozy+ ostryga i mamy "zalane łąki " opanowane w przystępnej cenie.
39-FF-C3-6D

W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
 
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
„Jaguar” grasuje w Drawsku
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Terytorialsi zobaczą więcej
Wojskowi kicbokserzy nie zawiedli
Zyskać przewagę w powietrzu
Setki cystern dla armii
Co słychać pod wodą?
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Norwegowie na straży polskiego nieba
Olimp w Paryżu
Trzynaścioro żołnierzy kandyduje do miana sportowca roku
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Zmiana warty w PKW Liban
„Szczury Tobruku” atakują
Transformacja dla zwycięstwa
Transformacja wymogiem XXI wieku
Szwedzki granatnik w rękach Polaków
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Święto podchorążych
Czworonożny żandarm w Paryżu
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Jesień przeciwlotników
Karta dla rodzin wojskowych
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
Od legionisty do oficera wywiadu
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Jaka przyszłość artylerii?
Ostre słowa, mocne ciosy
Rekordowa obsada maratonu z plecakami
Polskie „JAG” już działa
Aplikuj na kurs oficerski
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Olympus in Paris
Fundusze na obronność będą dalej rosły
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Nowe Raki w szczecińskiej brygadzie
Pożegnanie z Żaganiem
Wybiła godzina zemsty
Operacja „Feniks”. Żołnierze wzmocnili most w Młynowcu zniszczony w trakcie powodzi
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
„Szpej”, czyli najważniejszy jest żołnierz
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
Bój o cyberbezpieczeństwo

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO