Nasz wywiad, rozpoznanie i analitycy dosyć precyzyjnie określili moment agresji wojsk Barii na terytorium Wislandii. Ponieważ konflikt pomiędzy naszymi krajami narastał od dawna, byliśmy przygotowani na atak pod względem mobilizacyjnym, rozmieszczenia sił i każdym innym – mówi zastępca kierownika ćwiczenia „Anakonda-14” gen. bryg. Andrzej Reudowicz.
W pierwotnych planach ćwiczenie „Anakonda-14” miało być manewrami dowódczo-sztabowymi bez udziału wojsk rozlokowanych w polu. Założenia te uległy zmianie?
Gen. bryg. Andrzej Reudowicz: Rozwój sytuacji geopolitycznej sprawił, że nasz kraj postanowił odpowiedzieć na sytuację panującą na Ukrainie. Są różne sposoby reagowania: polityczne (dyplomatyczne), ekonomiczne czy wojskowe. W skład tych ostatnich wchodzi między innymi zintensyfikowanie rozpoznania oraz zwiększenie liczby ćwiczeń, co w ostatnim czasie ma miejsce. Decyzję o użyciu w trakcie ćwiczenia „Anakonda” ponad 12 tysięcy żołnierzy nie tylko z Polski można traktować jako formę reakcji wobec tego, co dzieje się na wschodzie Ukrainy.
W scenariuszu ćwiczenia nigdzie nie ma jednak sformułowań o tzw. zielonych ludzikach czy wojnie hybrydowej...
Mogę mówić tylko o epizodach, jakie będą miały miejsce na terenie poligonu w Drawsku, bo tą częścią działań kieruję. I rzeczywiście, tutaj nawet hipotetycznie nie ma żadnych uzbrojonych ludzi niewiadomego pochodzenia, separatystów, napięć na tle narodowościowym czy etnicznym. Jest natomiast założenie, że na tak zwaną strefę tylną w celu niszczenia składów i magazynów naszej armii, szlaków komunikacyjnych i ważnych obiektów infrastruktury będą przenikały grupy dywersantów. Do przeciwdziałania takim zagrożeniom są gotowi moi żołnierze.
Na wypadek „W” tego typu zadania nie leżą przypadkiem w gestii administracji lokalnej?
Ma pan rację. Ochrona obiektów, zatrzymywanie podejrzanych, przeszukiwania czy internowania, czyli wykonywanie postanowień wynikających ze stanu wojennego, leżą w gestii wojewodów. Jednak w szczególnych sytuacjach odpowiedzialność w tzw. strefie działań bezpośrednich może przejąć wojsko. Gdyby to nastąpiło, musimy wiedzieć, co i jak mamy robić.
Wojska aeromobilne, którymi Pan kieruje podczas ćwiczenia „Anakonda-14”, nie zajmują się jednak tylko działaniami stricte policyjnymi?
Zdecydowana większość tych wojsk zaangażowana jest w zadania bojowe na poligonie w Orzyszu, który jest areną najważniejszych zadań obronnych. Tutaj, w okolicy Drawska, mam tylko 16 Batalion Powietrznodesantowy z Krakowa, 7 Batalion Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego i kompanię specjalną Żandarmerii Wojskowej. Siły te stanowią odwód głównodowodzącego i w każdej chwili mogą być użyte zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Epizody antydywersyjne, o których wspomniałem wcześniej, ćwiczą dodatkowo.
Nie wspomniał Pan o przydzielonych pododdziałach wojsk sojuszniczych...
Żołnierzy z innych państw NATO jest na poligonie drawskim ponad czterystu. Są to kompanie z Kanady, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Wszystkie z jedną kompanią polską stanowią batalion międzynarodowy pod naszym dowództwem. W ten sposób realizujemy ideę tworzenia pododdziałów wielonarodowych niższych szczebli. Mamy już wielonarodowy korpus, istnieją wielonarodowe brygady, grupy zadaniowe, a teraz tworzymy międzynarodowe bataliony.
Ten międzynarodowy batalion ma wykonać trudne zadanie.
Batalion będzie desantował się z powietrza na poligon drawski. Wykorzystując pięć naszych samolotów transportowych CASA oraz jednego Herculesa, a także drugą tego typu maszynę z Wielkiej Brytanii, przemieścimy w rejon operacji mieszane grupy szturmowców. Także z powietrza zrzucimy im potrzebny sprzęt, uzbrojenie i wyposażenie.
Ćwiczenia takie jak „Anakonda” obfitują zazwyczaj w różne nowinki, dają okazję przetrenowania nowych metod działań operacyjnych i rozwiązań taktycznych...
Czymś nowym na poligonie w Drawsku będzie połączenie sytuacji operacyjnej z realnym działaniem wojsk w tym samym czasie. Do tej pory robiliśmy to w ten sposób, że najpierw było ćwiczenie komputerowe, a dopiero później prowadziliśmy część praktyczną. Chodziło między innymi o względy bezpieczeństwa. Teraz, po raz pierwszy będziemy działali tak, jak robi to już wiele armii. Będzie to zwiększenie odpowiedzialności dowódców. W takim systemie nie da się zbyt długo myśleć i planować. Raz podjęta decyzja, wydany rozkaz będzie skutkował realnym ruchem wojsk, działaniem żołnierzy i ostatecznie sukcesem lub wielką porażką. Gdy w niedalekiej przyszłości dodamy do tego nowoczesne symulatory laserowe wspomagane przez komputery, będziemy w stanie bardzo szybko ocenić, którzy dowódcy jak zadziałali, jakie popełnili błędy. Będziemy nawet mogli sprawdzić, kto kogo trafił pierwszy i jaki rodzaj ran czy zniszczeń spowodował.
autor zdjęć: Bogusław Politowski
komentarze