moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Były żołnierz pomaga chrześcijanom na Bliskim Wschodzie

Chrześcijanie w Iraku i Syrii od lat bronią się przed atakami dżihadystów. Ich oddziały są jednak bardzo słabo uzbrojone. Hełm czy przeciwodłamkowa kamizelka to marzenie wielu z nich. Nie mają żołnierskich butów, apteczek czy lepszej broni, ale wszyscy chcą walczyć – mówi Bartosz Rutkowski, były żołnierz, który założył fundację charytatywną „Orla Straż”.

Co sprawiło, że zaangażował się Pan w pomoc dla ofiar terrorystów z tak zwanego Państwa Islamskiego?

Bartosz Rutkowski: W październiku ubiegłego roku przeczytałem w prasie, że w okolicach syryjskiego Aleppo ukrzyżowano 12-letniego chrześcijanina. Jeden z moich synów jest w wieku tego chłopca. Bardzo mnie to poruszyło i stało się impulsem do działania. Postanowiłem przejść na wojskową emeryturę i podjąć działalność charytatywną na rzecz prześladowanych tam ludzi. Tę decyzję oczywiście przedyskutowałem z rodziną.

Jak długo służył Pan w wojsku i w jakich jednostkach?

Byłem żołnierzem przez 22 lata. Na emeryturę przeszedłem jako komandor podporucznik [major w wojskach lądowych – przyp. red.]. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych im. Tadeusza Kościuszki [obecna nazwa uczelni – przyp. red] rozpocząłem służbę w Ośrodku Szkolenia Nurków i Płetwonurków Wojska Polskiego. Zaważyła na tym moja pasja – nurkowanie.

Wkrótce po założeniu fundacji wyjechał Pan do Iraku…

Chcemy działać na terenie Iraku i Syrii, nieść pomoc tamtejszym chrześcijanom prześladowanym przez terrorystów z tzw. Państwa Islamskiego. Autonomiczny region Kurdystanu [iracki Kurdystan – przyp. red] wybrałem jako pierwszy cel wyjazdu ze względu na to, że tam jest łatwiej dotrzeć niż do Syrii. Dotarłem do Erbilu [stolica autonomicznego Kurdystanu – przyp. red], a stamtąd do Dahuk. Dzięki pracownikowi jednej z zagranicznych fundacji charytatywnych, trafiłem do jazydów. Po tym, co zobaczyłem, postanowiłem także im pomóc. Już drugi rok ci ludzie żyją w prowizorycznych obozowiskach, na ulicach, w namiotach pozszywanych z worków po mące i ryżu. Znajdują się w koszmarnej sytuacji.

Chrześcijanie i jazydzi stają się ofiarami ludobójstwa. Są prześladowani, kobiety są sprzedawane na targach, bite i gwałcone. Całe rodziny zostały wygnane z terenów, na których żyły od pokoleń. Tylko z okolic Sindżaru uciekło przed siepaczami „kalifatu” około 200 tys. jazydów. Ci, którzy przetrwali, żyją często bez żadnej pomocy i wsparcia. W jednym z takich namiotów mieszka na przykład matka z siódemką małych dzieci. Obok nich kobieta, na oczach której zamordowano męża i porwano dwie córki. Pomimo takich ciężkich przeżyć, nie znalazło się dla niej miejsce w obozie, bo stwierdzono, że w niewoli była za krótko!

A w jakich warunkach żyją chrześcijanie?

Chrześcijanie mieszkają w obozach, w wynajętych domach, barakach lub walczą na froncie. Gdy terroryści ISIS zaatakowali okolice równiny Niniwy, wiedzieli, że oznacza to dla nich śmierć i muszą uciekać. Pamiętajmy, że opuszczają ziemie, które są kolebką naszej chrześcijańskiej cywilizacji. Przodkowie tych ludzi byli chrześcijanami znacznie wcześniej niż Rzymianie. Asyryjczycy przyjęli chrześcijaństwo już w I i II w.n.e. Żyjący na tych terenach ludzie nie chcą wyrzec się swej wiary i opuszczać swojej ziemi, dlatego stworzyli jednostki wojskowe w ramach Peszmergi (wojsk kurdyjskich) i irackiej armii rządowej.

Czy widział Pan, jak wygląda ich uzbrojenie?

Chrześcijanie mają broń lekką i trochę granatników. Widziałem jednego z młodych żołnierzy ze starym karabinkiem kbk AK z roku 1969. Podobnie był uzbrojony student z Mosulu, który po zdobyciu tego miasta przez ISIS musiał uciekać. Teraz służy na froncie jako ochotnik – w jego oddziale żołnierze mają tylko mundur i po jednym kbk AK. To, co dla nas jest już obiektem muzealnym - na przykład ciężki karabin maszynowy DSzK – dla nich jest na wagę złota. Hełm czy przeciwodłamkowa kamizelka to marzenie wielu z nich. Nie mają żołnierskich butów, dodatkowych mundurów czy lepszej broni, ale wszyscy chcą walczyć. W jednym z oddziałów na 100 żołnierzy przypadają tylko dwa granatniki przeciwpancerne. Nie ma nawet pojedynczego zestawu Ipmed - polowego pakietu medycznego, czyli tego, co w armiach państw NATO jest w wyposażeniu każdego żołnierza. W oddziale liczącym 200 ludzi były zaledwie dwie apteczki.

Tymczasem terroryści z ISIS mają nowoczesny sprzęt: moździerze, wozy opancerzone, wyposażenie strzelców wyborowych. Ataki przeprowadzają też zamachowcy samobójcy w samochodach wyładowanych trotylem. Mimo to, walczący chrześcijanie wraz z żołnierzami kurdyjskimi często potrafią zatrzymać wroga i obronić swoje pozycje. To heroizm.

3 maja doszło do bitwy pod Teleskof, gdzie walczyły ramię w ramię oddziały kurdyjskiej Peszmergi i niemal wszystkie oddziały chrześcijańskie z północnego Iraku.

Tak, tam walczyły siły równiny Niniwy – chrześcijańskiej jednostki wojskowej działającej w strukturze kurdyjskiej Peszmergi. Jednostka Ochrony Równiny Niniwy - NPU (Nineveh Plains Protection Units) powstała w ramach irackich wojsk rządowych oraz Dwek Nawsha (co oznacza „przyszłych męczenników”). Byłem z nimi na ich ostatnim posterunku, tuż przed pozycjami islamistów. Ci żołnierze utrzymali front i złożyli wielką daninę krwi, aby zatrzymać pochód IS. Potrzebne jest im lepsze uzbrojenie, a iracki Kurdystan przeżywa głęboki kryzys ekonomiczny. Co więcej, na ich terenie są prawie 2 mln uchodźców.

Jak im pomagacie?

Podczas mojej pierwszej wyprawy do Kurdystanu przekazałem miejscowym tylko własne oszczędności. W trakcie drugiego wyjazdu, w czerwcu, wraz z innymi polskimi fundacjami (w ramach akcji „Pomoc ofiarom islamskich terrorystów") wsparliśmy 45 rodzin chrześcijańskich żołnierzy. Do 15 dotarliśmy z pomocą finansową, a 30 przekazaliśmy paczki z żywnością. Pomogliśmy także 40 rodzinom jazydzkim.

Podpisaliśmy umowy z trzema lokalnymi organizacjami charytatywnymi założonymi przez ludzi bezpośrednio dotkniętych terroryzmem. Oni dobrze znają potrzeby swoich rodaków. Teraz chciałbym zorganizować zbiórkę na pomoc medyczną. Nasza fundacja nie przekazuje ludziom pieniędzy na wykup ich bliskich z niewoli ISIS. Jednak wspieramy finansowo ludzi, którzy sami wykupili członków swojej rodziny i teraz potrzebują pomocy.

Jak miejscowi oceniają to, co dzieje się z falą imigrantów i uchodźców w Europie?

Pytają mnie, czy Europa oszalała? Jeden z chrześcijan powiedział wprost, że oglądając w telewizji relację z europejskiego obozu dla uchodźców, zobaczył człowieka, który kiedyś próbował zamordować jego rodzinę i spalił mu dom. Z kolei jeden z dowódców Peszmergi powiedział mi w lutym, iż ISIS wycofało część swoich ludzi z Iraku i wysłał ich do Libii i Europy właśnie razem z falą imigrantów. Nie dziwi zatem, że niektórzy tak zwani azylanci, którzy rejestrowali się w Grecji, uczestniczyli potem w zamachach terrorystycznych w Europie. Ponadto pomoc dla uciekinierów z Syrii, Iraku i innych krajów jest w Europie źle kierowana. Należy odróżniać katów od ofiar. A na Zachodzie Europy jest z tym problem. Na przykład w Niemczech razem z sunnitami są trzymani w tych samych obozach chrześcijanie i jazydzi. Aż 80% z nich deklaruje, iż była ofiarą fizycznej napaści ze strony muzułmanów po dotarciu do Europy.

Zdjęcia: Fundacja „Orla Straż”

Rozmawiał Mike Bruszewski

autor zdjęć: Fundacja „Orla Straż”

dodaj komentarz

komentarze

~tramp
1472325360
Kurdowie są w porządku.Polaków lubią.Jechałem ciężarówką z Shatt al-Arab do Basry ~ (40 mil) . W szoferce byli Kurdowie.Załatwili mi drogę powrotną.
47-AC-92-BC

Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
 
Wojsko otrzymało sprzęt do budowy Tarczy Wschód
„Szczury Tobruku” atakują
Medycyna „pancerna”
Ustawa amunicyjna podpisana przez prezydenta
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Transformacja wymogiem XXI wieku
Użyteczno-bojowy sprawdzian lubelskich i szwedzkich terytorialsów
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Ostre słowa, mocne ciosy
Mniej obcy w obcym kraju
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Determinacja i wola walki to podstawa
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Czworonożny żandarm w Paryżu
Polskie „JAG” już działa
Karta dla rodzin wojskowych
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Homar, czyli przełom
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Fundusze na obronność będą dalej rosły
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
W Toruniu szkolą na międzynarodowym poziomie
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Grupa WB idzie na rekord
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Kluczowy partner
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
„Feniks” wciąż jest potrzebny
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Zyskać przewagę w powietrzu
Olympus in Paris
Olimp w Paryżu
Wybiła godzina zemsty
Terytorialsi zobaczą więcej
Kluczowa rola Polaków
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Polskie Casy będą nowocześniejsze
Pożegnanie z Żaganiem
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Bój o cyberbezpieczeństwo
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Wszystkie oczy na Bałtyk
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Zmiana warty w PKW Liban
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Aplikuj na kurs oficerski
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Zimowe wyzwanie dla ratowników
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Szkoleniowa pomoc dla walczącej Ukrainy
Ogień Czarnej Pantery
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Co słychać pod wodą?
SkyGuardian dla wojska

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO