2 czerwca w wieku 101 lat odszedł na wieczną wartę major Marian Słowiński, weteran wojenny, żołnierz 1 Polskiej Dywizji Pancernej.
Major Marian Słowiński (pierszy z prawej).
Urodził się 8 maja 1919 w Inowrocławiu. W tym mieście skończył szkołę powszechną i wydziałową. W latach 1934–37 uczęszczał do Szkoły Wojskowej nr 1 w Koninie. Do początku września 1939 służył w 8 kompanii szkolnej w 67 pułku piechoty w Brodnicy.
W połowie września 1939 skierowano go do Rzeszowa, na stanowisko instruktora w 167 Rezerwowym pułku piechoty. Stamtąd ewakuował się na Węgry. Do 4 kwietnia 1940 przebywał w węgierskim obozie dla internowanych w Érsekújvár, skąd uciekł do Francji.
Dostał tam przydział do polskiego wojska. Przeszedł szkolenie przeciwpancerne i pod francuskim dowództwem brał udział w walkach pod Verdun. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego okrętu. Do 1944 stacjonował w Liverpoolu, Crawford i Dundee, służąc w 65 Batalionie Czołgowym, który został wcielony do 1 Pułku Pancernego 1 Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka. Wziął udział w lądowaniu w Normandii i w walkach na linii Chambois-Falaise, wyzwalaniu Belgii i Holandii (w tym Bredy). Szlak bojowy zakończył pod Wilhelmshaven w Niemczech.
Następnie do 1947 przebywał w Hanowerze i w tym roku wrócił do Polski. Od 1959 pracował w Ambasadzie Kanadyjskiej w Warszawie – najpierw jako kierowca, potem jako kierownik działu administracyjnego. W 1984 przeszedł na emeryturę. Działał w wielu stowarzyszeniach kombatantów, w tym w warszawskim kole byłych żołnierzy 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka.
Źródło: 11 LDKPanc
autor zdjęć: Archiwum 11 LDKPanc
komentarze